Anatomia biustonosza

Thursday, February 7, 2019

Biustonosz, stanik – obecnie kobiety nie wyobrażają sobie życia bez niego.

Prototyp powstał w starożytnej Grecji na potrzeby kobiet uprawiających sport. Przybrał wówczas formę opaski podtrzymującej piersi. Biustonosz zbliżony formą do znanej nam obecnie, pojawił się około XV wieku.

Współczesny odpowiednik biustonosza został opatentowany w 1910 przez Mary Phelps Jacob. Krokiem przełomowym był natomiast biustonosz zaprojektowany w 1943 przez Howarda Hughesa specjalnie dla Jane Russell do filmu „The Outlaw”. Wzmocnione miseczki podnosiły i rozdzielały piersi, a sam biustonosz stał się wzorem dla wielu współczesnych modeli.

Liczba dostępnych obecnie typów, modeli staników jest oszałamiająca. Producenci prześcigają się w wymyślaniu nowych konstrukcji, udogodnień, zestawień kolorystycznych i materiałowych.

Jednak podstawowe elementy konstrukcyjne biustonosza są takie same. Poniżej rozszyfrowujemy ich nazwy i znaczenie.

 

(1) Część środkowa, front, klin środkowy, mostek (ang. centre front, centre gore): podtrzymuje całą konstrukcję stanika i musi dokładnie przylegać do mostka, nie uciskając go mocno. W zależności od fasonu biustonosza, klin będzie niższy lub wyższy.

(2) Miseczka (ang. cup): powinna w całości obejmować pierś, ta zaś musi leżeć swobodnie i zyskać kształt kuli. Zbyt mała miseczka uciska sutek i deformuje biust. Zbyt duża nie utrzymuje stabilnie piersi. Jeżeli miseczka marszczy się przy łączeniu z ramiączkiem, oznacza to, że jest za duża. Gdy marszczenie występuje w środkowej części, jest za mała. Dolna część miseczki jest często wzmocniona dodatkową warstwą materiału. Rozmiar miseczek to tak naprawdę różnica pomiędzy obwodem klatki piersiowej, zmierzonym w linii najpełniejszej części piersi, a obwodem pod biustem.

(3) Wierzchołek (ang. apex): miejsce połączenia ramiączka z miseczką.

 

 

 

 

(4) Fiszbin to kawałek metalu lub plastiku o delikatnie zakrzywionym kształcie przypominającym uśmiech. Wszywa się je w nasadę miseczki. Powinny w całości okalać pierś, nie wbijając się w nią. Nie mogą uciskać w miejscu pomiędzy piersiami ani zachodzić na plecy. Koniec fiszbiny powinien celować w środek pachy.

(5) Pas nośny (ang. sling): wszyty od wewnętrznej strony miski, służy dodatkowemu podtrzymaniu piersi z boków, by zapobiec ich rozsuwaniu się na zewnątrz. Popularny w dużych rozmiarach oraz tych modelach, w których tkanina zewnętrzna jest zbyt delikatna, by zapewnić odpowiednie podtrzymanie.

(6) Kołyska (ang. cradle): „rama” stanika, oddzielna część tkaniny, w której osadzone są miseczki. Pomaga w utrzymaniu misek i fiszbin we właściwym miejscu na klatce piersiowej. Dla kobiet o pełniejszym biuście biustonosze z kołyskami są wygodniejsze.

 

 

 

 

(7) Zapięcie, czyli haftki (ang. hook and eye): spotkamy zarówno jednorzędowe jak i czterorzędowe zapięcia .Nowy biustonosz zapinamy początkowo na najluźniejsze haftki. Z czasem materiał  będzie się rozciągał i konieczne będzie zapinanie na haftki środkowe a następnie najciaśniejsze w celu odpowiedniego dopasowania obwodu.

(8) Skrzydełka (ang. wings): po zapięciu haftek mocują biustonosz na ciele oraz umieszczają fiszbiny we właściwej pozycji wokół piersi.

(9) Ramiączko (ang. strap):utrzymuje miski na miejscu. Nie powinno brać na siebie większości ciężaru piersi. Ramiączka muszą być odpowiednio napięte, aby wspomagać podtrzymanie biustu. Nie powinny zsuwać się z ramion, wrzynać się w nie. Zbyt mocno naciągnięte uciskają mięsień trapezowy, co może wywoływać ból ramion, głowy i skurcze szyi. Odpowiednio napięte ramiączka układają się równolegle względem siebie.

 

 

 

 

 

(10) Regulator długości ramiączka (ang. adjuster): pozycja na ramiączku może być różna w zależności od konstrukcji konkretnego modelu. Umożliwia odpowiednią regulację długości i napięcia ramiączek.

(11) Obwód, taśma spodnia (ang. underband, bottom band): obramowuje biustonosz od dołu i mocuje go na ciele. Nie może być za ciasny ani za luźny, powinien być dość obcisły, gdyż to on zapewnia piersiom odpowiednie podtrzymanie. Dobrze dobrany obwód sprawia, że biustonosz utrzymuje się w poziomie i nie przesuwa do góry. Za duży obwód powoduje, że ciężar piersi nie rozkłada się równomiernie, co źle działa na piersiowo-krzyżowy odcinek kręgosłupa. Zbyt ciasny stanik może doprowadzić do zaburzeń przepływu limfy w węzłach chłonnych i zmian zapalnych.

 

 

 

 

 

biustonosze